دکلمه شعر محلی عامو واگرد

( دردو دل حضرت سکینه آنگاه که عمویش به طرف آب رفت)

دِلُم تو خُت پُتِن رنگم وایِن زرد

عامو دی اُوم نِمیت واگرد واگرد

پِرِی وَختِن که با مَشکِت از اینجا

تو رفتِی هِل فُرات اُو باری سی ما

از او وَختی که تو رفتِی عامو جون

میباره از چِشام جِی اشک دی خون

تو خوت تَهنِی و دشمن بی شمارن

تو یه یوسُف اُما گرگا هزارن

پیایِه سَن پِرِی باکی سواری

همه دورِ اُووَن تا اُو نیاری

اگه سی خاطرِ مو وایی عِیبو

دِلُم دِه ری اُووا اصلن نمیشو

جلو تو لشکرِ شمرِ خبیثن

عامو واگرد که مو تِشنَم دِه نیسن

دِرِ خِیمَت جلو چیشِ مو وازِن

عامو اینجا وُ تو بیشتر نیازن

دِه تو لشکر بووام ناندِن یکی مَرد

عامو جون لا اِکَل تهنا تو واگرد

تو ناگردی چیشِ بووام تِرامبه

علی اصغر تو دسِّش پر پرامبه

تو ناگردی میخو سیلی رقیه

مِیَن تَش میزنن اِمشُو دِه خیمه

تو ناگردی مو بی گوشواره وامبُم

تو ناگردی دِه مو آواره وامبم

تو ناگردی عامَم مورَن هِلِ شام

مِیَن شَپ میزِنَن بِر چیشِ کاکام

مو تا واشُم کورون کامَت وُ کَدِّت

بووام تَهنا نِوَهله جونِ جدِّت

هَمِی اهلِ حِرَم میگن وُِ دِل زار

تو مو میت و نه اُو ، واگرد علمدار

بووام اَندِن دُمِت تا اِت وِیاره

بیو واگرد تا موت بینُم دوواره

اگه واگردی تو دُورِت میگردم

پِنَه دی میکُنم از تو دِه دردم

اگه واگردی تو دی مو گِپِ اُو

نِمیتِش ری زُووم حتّی دِه تو خُو

یکی میگو بووام از فاصِلِی دیر

دیار اَندِن او خوش تهنان و سر زیر

دومِن اسبِن وُ دسِّش ری کِمَر هن

او از حال کاکِی خوش با خِوَر هن

چِشاش غَرکِ اُووِن حالِش هِسِن زار

بووام گونُم واییدِن بی علمدار

…

محمد تابناک (میشمح)

تاسوعای حسینی (۹۲/۸/۲۲)