راهنمای انتخاب مرجع تقلید
جایگاه فقه و احکام
سعادت بشر در این جهان و جهانِ آخرت در گِرو عمل به برنامههاى اسلامى و تطبیق برنامههاى روزمرّه در تمام زوایاى آن (چه فردى و چه اجتماعى) بر قوانین نجات بخش اسلام است. برنامه هاى اسلام به سه دسته تقسیم مى شود:
الف: برنامه هاى اعتقادى (اصول دین).
ب: دستورهاى عملى (فُروعِ دین یا احکام).
ج: مسائل روانى (اخلاق).
الف: برنامه هایى که در رابطه با سالم سازى فکر و اعتقاد انسان است و مُکلَّف باید نسبت به آنها یقین کند و آنها را از روى دلیل بپذیرد و چون این بخش از برنامههاى اسلام اعتقادى است و نیاز به یقین دارد پیروى از دیگران (تقلید) در آنها راه ندارد گرچه مىتوان از راهنمایى دیگران براى تحصیل یقین بهرهمند گردید.
ب: برنامه هاى عملى است، مشتمل بر بایدها و نبایدهایی است که با انجام و ترک آنها (همراه با اعتقاد صحیح) اطاعت الهى تَحَقُّق مییابد مانند خواندن نماز و پرداخت زکات و پرهیز از غیبت و دزدی.
ج: برنامه هایى در رابطه با پرورش روح و سلامتِ روان آدمى است که شیوهی تقویت صفات پسندیده مانند عدالت، سخاوت، شجاعت و عزت در نهاد انسانها و مبارزه با صفات ناپسند و زشت مانند حسد، بخل و نفاق را بیان مىکند.
وظایف مکلفین نسبت به احکام
شخص مکلّف براى شناخت و پى بردن به آن امر و نهىها یا باید اجتهاد کند و از منابع مربوط به آنها (منابع فقه) دست یابد یا از کسى که با اجتهاد احکام را استنباط کرده تقلید کند و یا به احتیاط عمل نماید.
*بنابراین وظیفه شخصی که به تکلیف رسیده نسبت به برنامه هاى عملى اسلام یکى از این سه امر است: :: »اجتهاد« :: »تقلید« :: »احتیاط«
* احتیاط عبارت است از عمل کردن به احکام به گونه اى که مکلف یقین داشته باشد به وظیفه اش عمل کرده است. مثلا کاری که بعضی از مجتهدین حرام میدانند و بعضی دیگر حرام نمیدانند به جا نیاورد و کاری را که بعضی واجب میدانند و بعضی دیگر واجب نمیدانند انجام دهد. (احتیاط ممکن است به یکی از حالات ترک عمل، انجام عمل یا تکرار عمل باشد)
* دانشمندی که احکام دینی را از راه استدلال به دست می آورد مجتهد و علمش را اجتهاد میگویند و کسی را که به مجتهد مراجعه می کند مُقلّد و مراجعه به او را تقلید می نامند.
* رسیدن به اجتهاد کار هرکسی نیست و بیش از ده تا پانزده سال کار علمی مستمر و بیوقفه می خواهد.
* کتب فقهى که با تلاش شبانهروزى دانشمندان اسلامى به رشته تحریر درآمده دربردارندهی دسته دوّم (دستورهاى عملى یا فُروعِ دین) از مسائل دینى است که احکام نام دارد.
* تقلید در اصول دین و مسائل اعتقادی جایز نیست، بلکه انسان در اصول دین باید خودش به یقین برسد.
اهمیت تقلید
نیازمندیهایی که انسان در محیط زندگی خود دارد و فعالیتهایی که برای رفع آنها باید انجام دهد، به قدری زیاد است که یک انسان معمولی قادر به شمردن و نام بردن نام آنها نیست، تا چه برسد به این که در همه آنها تخصص پیدا کرده و اطلاع کافی به دستآورد.
از طرف دیگر چون انسان کارهای خود را از روی فکر و اراده انجام می دهد و در جایی که میخواهد تصمیم بگیرد، باید اطلاع کافی داشته باشد و اگر اطلاع کافی نداشته باشد، نمیتواند تصمیم بگیرد، لذا باید یا خود در کارهایش متخصص (خُبره) و صاحب نظر باشد یا از افراد آگاه و متخصص (اهل خُبره) بپرسد و با دستور آنان وارد مرحله عمل شود؛ چنان که برای معالجه بیماریها به پزشک مراجعه میکنیم و برای نقشه ساختمان به مهندس ساختمان اعتماد میکنیم.
پس ما پیوسته جز در موارد بسیار ناچیزی، زندگی خود را با تقلید میگذرانیم.
واضح است که بدست آوردن همه معارف دینی از کتاب و سُنَّت، کار هرکسی نیست و برای همه افراد مسلمان مُیَسّر نمیباشد بلکه جز برای گروهی معدود امکان ندارد.
تقلید مشروع علاوه بر این که دلیلهای شرعی دارد در واقع، رجوع جاهل به عالم؛ غیرمجتهد به مجتهد و غیرمتخصص به متخصص است که اصلی عُقَلایی شمرده میشود و همواره در میان انسانها وجود داشته و دارد و اینگونه تقلید و پیرویهای عاقلانه و منطقی محور زندگی انسانها را در مسائل تخصصی تشکیل میدهد. از این رو، تقلید غیرمجتهد از مجتهد در احکام، رجوع کردن به متخصص است. به جهت آنکه دریافت فروع دین یا احکام عملی تخصصی است و در صورتی که انسان به درجه اجتهاد و قدرت استخراج (استنباط) احکام الهی نرسیده باشد، لازم است از مجتهد پیروی و تقلید نماید.
پیامد تقلید نکردن: باطل شدن عمل
کسی که مجتهد نیست و در کارهای دینی خود از کارشناسان دینی پیروی نمیکند، اعمالش مبنای صحیحی ندارد و باطل است؛ حتی گاهی ممکن است برخلاف نظر و فتوای همهی مراجع تقلید باشد. چنین کسی در اعمالش هیچگونه حُجَّتی نزد خدای مُتعال ندارد؛ چرا که برای اعمال خود دلیل و برهانی ندارد.
اعمال بدون تقلید
وظیفهی کسى که بدون تقلید عمل کرده یا تقلیدش صحیح نبوده:کسى که مدتى اعمال خود را بدون تقلید انجام داده در صورتى که بفهمد:
¨ به وظیفه واقعی خود عمل کرده؛مثلاً بعداً مجتهد شود و وظیفهی واقعى خود را بفهمد
¨ یا عمل او با فتواى مجتهدى که وظیفهاش تقلید از او بوده مطابق بوده است
¨ یا با فتواى مجتهدى که هماکنون باید از او تقلید کند مطابق است
در تمام این صورتها اعمال گذشتهاش صحیح است.
شرایط تکلیف
آدمى با گوهر گرانبهاى تفکر و تعقّل و قوّهی انتخاب و اختیار از دیگر موجودات متمایز است و کرامت مسئولیت تکالیف الهى به او ارزانى شده که با عمل به آنها به سعادت ابدى خواهد رسید.
افرادى که داراى شرایط ذیل باشند مکلّف به آن تکالیف شرعی خواهند بود:
:: بلوغ :: عقل :: قدرت. (یعنی بالغ باشد، عاقل باشد، قدرت انجام تکالیف را داشته باشد).
بنابراین فرد عاقل و بالغ که قادر بر انجام وظایف شرعى باشد در مقابل امرها و نهىهاى الهى مسئولیت دارد و در صورت سرپیچى از آنها عذاب خواهد شد و به پاداش اطاعت از آن فرامین هم خواهد رسید.
نشانه های بلوغ
نشانههای بلوغ در پسران و دختران سه چیز است و البته هریک از این سه نشانه به تنهایی علامت بلوغ و رسیدن به حدّ تکلیفِ شرعی محسوب میشود:
¨ روییدن مو زیرشکم (اطراف آلت تناسلی)
¨ بیرون آمدن مَنی (خروج منی در مردی که سالم است و مریض نیست، دارای سه نشانه است: ۱. همراه با شهوت باشد. ۲. با جستن بیرون آید. ۳. بدن سست شود. اگر هیچ یک از نشانه های سه گانه و یا یکی از آنها را نداشت، حکم به منی نمی شود؛ مگر آن که از راه دیگری یقین کند که منی است.)
¨ تمام شدن سن ۱۵ سال قمری در پسران و ۹ سال قمری در دختران
سن بلوغ بر مبنای سال شمسی در پسر«۱۴ سال و ۶ ماه و ۲۲ روز» و در دختر «۸ سال و ۸ ماه و ۲۷ روز»
مرجع تقلید و شرایط آن
به مجتهدى که دیگران از او تقلید مىکنند »مرجع تقلید «گویند.
مرجع تقلید باید داراى این شرایط باشد:
اجتهاد، عقل، بلوغ، عدالت، مرد بودن، زنده بودن، حلال زادگى، شیعهی دوازده امامى بودن و بنابر احتیاط واجب اعلم بوده و حریص به دنیا نباشد.
*عادل به کسى گویند که داراى قوّهی عدالت باشد و عدالت حالتى درونی و نفسانى است که انسان را به تقوا واداشته و از ارتکاب گناهان کبیره و اصرار بر گناهان صغیره باز مىدارد.
*اعلم کسى است که قواعد و مدارک مسأله را بهتر بشناسد و بر نظایر آن مسأله و اخبار اطلاع بیشتر داشته باشد و همچنین اخبار را بهتر بفهمد. به طور خلاصه اعلم کسى است که در استخراج (استنباط) و به دست آوردن احکام از دیگران استادتر باشد.
*در شرایط مرجع تقلید، ملیّت و زبان و سنّ و سال مطرح نیست، لذا در تقلید از مجتهد جامع الشرایط لازم نیست که کشور و محل سکونت مرجع تقلید با مقلّدین یکی باشد یا سنّ او از سایر مجتهدین بیشتر باشد.
تعریف یقین:«یقین در لغت، به معنای شک نداشتن در یک امر و محقّق بودن آن است. یقین یعنی علم به چیزی همراه با قطع به اینکه خلاف آن هرگز صحیح نخواهد بود. یقین اعتقاد و باور محکم و استواری است که مطابق با حقیقت باشد و به هیچ وجه امکان زوال و احتمال خلاف در او راه ندارد.»
راههاى تشخیص اجتهاد و اعلمیّت مرجع تقلید
الف : خود شخص(مقلّد) یقین کند؛ مثل آن که خودش اهل علم باشد و بتواند مجتهد و اعلم را تشخیص دهد.
ب : گواهى دو نفر عادلِ اهلخُبره به شرط آن که دو نفر عالم عادل دیگر با گفتهی آنان مخالفت نکنند.
ج : از گفته عدهای از اهل علم (که میتوانند اعلم را تشخیص دهند) یقین یا اطمینان پیدا شود.
¨ بر مکلّف واجب است که جهت شناختن مجتهد اعلم جستجو و تحقیق (تفحّص) کند.
¨ چنانچه دو یا چند مجتهد از نظر علمى با هم مساوى باشند شخص مقلّد مُخَیّر است به هر کدام از آنان که بخواهد رجوع کند. همچنانکه مىتواند بعضى از مسائل را از یکى و بعضى دیگر را از دیگرى تقلید کند.
¨ اگر دو مجتهد هر یک در بخشى از احکام اعلم باشند مثلاً یکى در احکام عبادات اعلم است و دیگرى در معاملات مکلّف باید بنابر احتیاط واجب در هر بخش از اعلم تقلید کند.
¨ وظیفه مکلف، در صورتی که احتمال اعلمیت منحصر در دو نفر است و یقین به آن ممکن نیست. اگر:
الف: اگر عمل به احتیاط یا به احواط اقوال ممکن است، بنابر احتیاط واجب باید چنین کند.
ب: اگر عمل به احتیاط ممکن نیست، به فتوای هر کدام که بخواهد میتواند عمل کند.
¨ فرد مکلف در تقلید مستقل بوده و تابع دیگری نیست؛ افراد خانواده در صورتی میتوانند در تقلید از یک مجتهد جامعالشرایط از سرپرست خانواده تبعیت کنند که به صحّت و درستی تحقیق او در انتخاب اعلم اطمینان داشته باشند.
اختلاف نظر در مورد اعلم
اگر عدهای از علما به اعلم بودن مجتهدی شهادت دهند و در مقابل آنها، گروهی شخص دیگری را اعلم بدانند طوری که تشخیص اعلم ممکن نباشد دو حالت برای مکلف ایجاد می شود:
- احتمال اعلمیت یکی از مجتهدان را می دهد: از او تقلید کند.
- آنان را از نظر علمی با هم مساوی می داند: در این صورت می تواند از هر کدام به اختیار خود، تقلید کند. فقط آیت الله سیستانی می فرمایند که تخصص هر گروه که بیشتر باشد، نظر آنها مقدم است و اگر نتوانست بداند که کدام گروه تخصص بیشتری دارد از مرجعی باید تقلید کند که احتمال اعلمیت او را می دهد.
تغییر از مجتهدی به مجتهد دیگر
تغییر (عدول) از غیر اعلم به اعلم، بنابر احتیاط، واجب است.
عدول از مجتهدی به مجتهد دیگر که از نظر علمی با هم مساوی هستند، جایز نیست، در صورتی که به فتوای آن مجتهد عمل کرده باشد.
عدول از اعلم به غیر اعلم، جایز نیست.
عدول از مجتهدی که مدتی از او تقلید میکرده و اکنون معلوم شده است که اهلیت فتوی نداشته، واجب است.
عدول از مجتهدی که یکی از شرایط مرجعیت را از دست داده؛ مثلاً دیوانه شده یا فراموشی به او دست داده، به مجتهد جامع الشرایط: واجب است.
عدول از مجتهدی که تاکنون از او تقلید میکرده و اکنون از دنیا رفته است به مجتهد زنده، جایز، بلکه احتیاط مستحب است.
اقسام احکام
مجموعه دستورهای دین که وظیفهی انسانها را در زندگی و کارهای روزمره مشخص میکند به آنها »احکام« گفته میشود، پنج دسته هستند:
واجب: کاری که باید انجام داد و ترک آن گناه دارد. مانند نمازخواندن و روزه گرفتن
حرام: کاری نباید انجام داد و انجام آن گناه دارد. مانند دروغگفتن و دزدی
مستحب: کاری که انجام دادن آنها بهتر است و ثواب دارد. مانند مسواک زدن و گفتن بسم الله در ابتدای غذا
مکروه:کاری که انجام ندادن آن بهتر است و ترک آن ثواب دارد. مانند خوردن غذای داغ و فوت کردن به غذا
مباح: کاری که انجام دادن و انجام ندادن آن به خودیِ خود نه ثواب دارد و نه گناه دارد. مانند راهرفتن و نشستن. البته اگر کار مباح را با نیّتی الهی انجام دهیم ثواب میبریم مانند درس خواندن برای خدمت به جامعه اسلامی.
راههاى بدست آوردن فتواى مجتهد
**شنیدن از خود مجتهد **شنیدن از دو یا یک نفر عادل
**شنیدن از یک نفر مورد اطمینان **دیدن در رسالهی مجتهد که اشتباه نداشته باشد.
* اگر برای انسان از طریق تلفن، سایت،جزوه،نشریه یا وسیله دیگری که معتبر و منسوب به مرجع تقلید است، اطمینان پیدا شود، برای او حجّت است و همچنین میتواند برای دیگران نیز بازگو نماید.
منابع و مآخذ:
رساله مُصوّر
جهت دانلود تصاویر راهنمای انتخاب مرجع تقلید با کیفیت بالا، کلیک راست و save as را بزنید
لینک دانلود PDF بروشور راهنمای انتخاب مرجع تقلید جهت مطالعه و چاپ